vrijdag 24 juni 2022

Jo Vandeurzen (CD&V;) inspireert tot extreemrechtse kettingmail (artikel op Blockwatch 17 maart 2007)

Naar aanleiding van mijn vorig artikel over "Omvolking" lees ik her en der dat één van de oorzaken van omvolking volgens de omvolkingswappies de "snel-Belg-wet zou zijn.

Op 12 maart 2007 verscheen over die snel-Belg-wet een artikel van mijn hand op de website BLOCKWATCH.

Omdat ik vind dat dit nog steeds een actueel artikel is, post ik het ook op mijn blog.




Jo Vandeurzen (CD&V;) inspireert tot extreemrechtse kettingmail

 

Standpunten - Actueel

 

Geschreven door Walter Bormans   

maandag 12 maart 2007

12.03.2007 - "Ga zitten alvorens u dit leest!" Zo begint een vanuit extreemrechtse hoek massaal rondgestuurd mailbericht waarin de snel-Belgwet onder vuur wordt genomen. Opmerkelijk is dat daarbij een interview van CD&V-vooriztter Jo Vandeurzen met Het Laatste Nieuws als bron dient. Blokwatch onderzocht de beweringen. Zit u goed?

De kettingmail

Eind 2006 begint een kettingmail de ronde te doen waarin de nieuwe nationaliteitswetgeving onder vuur wordt genomen op basis van uitspraken die CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen op 16-11-2006 in een interview met de krant Het Laatste Nieuws deed. Verschillende lokale tijdschriften van het Vlaams Belang drukken de schreeuwerige tekst eveneens af, daarbij voorzien van de nodige sfeerscheppende foto's, zoals de Vlaams Belang Krant Editie Maaseik in februari 2007 doet (zie illustratie / klik hier voor pdf 1,4 MB).

Dat niet iedereen onvoorwaardelijk achter de wijzigingen in de nationaliteitswetgeving staat is evident. Discussie hierover is noodzakelijk, maar beweren dat met de wetswijzigingen de toegangspoort tot België voor de hele wereld wijd wordt opengezet, is van de pot gerukt én gefundenes fressen voor extreem rechts.

Over welke wijzigingen gaat het en waar gaat de kettingmail de mist in? Blokwatch zocht het voor u uit. Voor de juristen: het betreft de artikelen 379 tot 388 uit de Wet houdende Diverse Bepalingen (I) van 27 december 2006 (verder afgekort tot WDB).

BEWERING 1: automatisch Belg worden?

FOUT:

"Alle meerderjarige kinderen van een vreemdeling die Belg werd en in België woont, krijgen automatisch het recht op de Belgische nationaliteit, zonder dat ze nog naar België moeten komen. Ze zullen alles kunnen regelen vanuit hun eigen land. Ze hoeven verder geen enkele band met België te hebben! (...) Het volstaat dat ze een ouder hebben die naar België emigreert en zich laat naturaliseren. Daarna volgt de hele clan in het buitenland: meerderjarige kinderen, hun kinderen enzovoort. Na een tijd heb je in alle landen hele kolonies Belgen."

JUIST:

Vergeet in eerste instantie het woord "automatisch" maar. Niets gaat automatisch. De kandidaat-Belg die in het buitenland woont en van wie een ouder Belg is en ook in België woont dient een verklaring af te leggen voor het hoofd van de diplomatieke zending of de Belgische beroepsconsulaire post van de hoofdverblijfplaats. Om het simpel te stellen: men moet zich naar de Belgische ambassade of consulaat begeven en daar een verklaring afleggen. 

Dat betekent echter nog niet dat de kandidaat-Belg de Belgische nationaliteit op een presenteerblaadje krijgt (art. 382 WDB - wijzigt art. 12bis §1,2° en §2 WBN). Er zal wel degelijk worden onderzocht of er een band met de in België verblijvende ouder(s) bestond en nog steeds bestaat. Eenmaal per jaar een verjaardagskaartje sturen, zal echter niet volstaan (daarover verder meer).

Uit de foute tekst zou men ook kunnen afleiden dat een ouder "zomaar eventjes" naar België emigreert en zich ook "zomaar eventjes" laat naturaliseren. "Zomaar eventjes" naar ons land emigreren is echter al sinds de immigratiestop van 1974 onmogelijk. Gezinshereniging, erkenning als vluchteling en nationaliteitsverwerving zijn de enige wettelijke opties voor niet-EU-burgers om toegang te krijgen tot ons land. (Voor EU-burgers is arbeidsmigratie wel mogelijk.)

Dat er zo een "hele clan" Belgen ontstaat in het buitenland, kan technisch niet om de eenvoudige reden dat een ouder telkens in België moet verblijven vooraleer de meerderjarige kinderen de Belgische nationaliteit kunnen verkrijgen. Het begrip "verblijf" moet begrepen worden als hier wonen, hier verblijven. 

Één van de verbeteringen in de wet, is dat het begrip "wettig verblijf" duidelijk in de wet wordt omschreven: "Onder wettelijk verblijf wordt verstaan, de situatie van de vreemdeling die toegelaten of gemachtigd is om voor een langere termijn dan drie maanden in het Rijk te verblijven of die gemachtigd is om er zich te vestigen, overeenkomstig de bepalingen van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen" (dit is de vreemdelingenwet) (art.voegt art. 7bis toe aan de WBN).

Dit betekent dat een wettig verblijf een verblijf is dat gedekt wordt door:
- ofwel een "bewijs van inschrijving in het vreemdelingenregister", beter bekend als "de witte kaart" die meestal een geldigheid van één jaar heeft, en dan spreekt men van "toegelaten",
- ofwel door een "verblijfskaart voor onderdanen van de EU" of "de blauwe kaart" en dan spreekt men van "gevestigd",
- of ten slotte de "gele kaart", officieel "identiteitskaart van vreemdelingen", en dan spreekt men van "gemachtigd om zich te vestigen". De twee laatste verblijfsvergunningen hebben een geldigheid van vijf jaar.

Stel dat sommigen zich die moeite getroosten van steeds wederkerende migraties als er al een wettelijke mogelijkheid bestaat, dan moeten ze ook nog eens minimaal drie jaar wachten vooraleer ze de Belgische nationaliteit door naturalisatie kunnen aanvragen. En aanvragen betekent nog niet krijgen. Intussen moet hun verblijf wel een wettelijk karakter hebben overeenkomstig de vreemdelingenwetgeving, of ze halen de vooropgestelde drie jaar wettig verblijf niet eens.

BEWERING 2: één kaartje = een band?

FOUT:

"De hele wereld Belg lijkt wel een devies van de regering, dwars tegen alle Vlaamse partijen in!! Met nieuwjaar een kaartje sturen volstaat om de 'band' aan te tonen tussen de Belg en de kandidaat-Belgen!!!"

JUIST:

De zogenaamde band met België moet wel degelijk door meer middelen worden aangetoond dan door eenmaal per jaar een kaartje te sturen.

De memorie van toelichting (MVT, blz. 251-252), het verslag van de plenaire kamerbesprekingen (blz. 13 + 18-19) en het verslag van de commissie justitie (blz. 9 + 45 e.v. maken duidelijk wat er moet worden verstaan onder "band".

Vooreerst moer er, volgens de memorie van toelichting, bij de beoordeling van het begrip "effectieve band" rekening worden gehouden met "de frequentie en de intensiteit van deze band"

Verder geeft de MVT een korte opsomming van mogelijke "bewijsmiddelen": een verklaring van de Belgische ouder die het bewijs levert van het onderhoud van familiale banden met zijn kind door middel van het voorleggen van briefwisseling, recente foto's, telefoongesprekken, het bewijs van bezoeken bij de ouders door middel van het tonen van vliegtuigtickets of het bewijs van financiële bijstand. Dit is geen limitatieve lijst, maar elementen die het bestaan van een werkelijke band kunnen bewijzen (MVT blz. 251-252).

Niet alleen de band op zich dient bewezen te worden, uit de bewijsstukken moet ook blijken dat er een zekere frequentie en intensiteit is van de aangehaalde banden. De banden moeten al bestaan, want de wetswijziging zegt duidelijk dat de aanvrager moet aantonen dat hij "werkelijke banden met zijn Belgische ouder of adoptant [heeft] bewaard" (WDB art. 382 §1,1° wijzigt art. 12bis §1,2°).

BEWERING 3: het parket op buitenlands onderzoek? 

FOUT:

"Indien er twijfel bestaat over die band, die trouwens de enige voorwaarde is (!) om Belg te kunnen worden, MOET HET PARKET NAAR HET LAND VAN DE KANDIDAAT-BELG GAAN OM GINDER DE ZAAK TE GAAN ONDERZOEKEN !!!!! Onze parketten hebben in België toch weinig of niets te doen."

JUIST:

Dat het Parket naar het land van de kandidaat-Belg moet gaan om de aanvraag te onderzoeken staat nergens. Noch in de wettekst, noch in de memorie van toelichting, noch in het schriftelijk verslag van de Kamer, noch in het verslag van de commissie Justitie. Kortom, in geen enkel parlementair document kan men deze uitspraak van Jo Vandeurzen (CD&V) vinden.

In het kamerverslag (blz. 19) staat wel een uitspraak van Jo Vandeurzen waarin hij zegt: "Het parket heeft [..] iets meer dan vier maanden de tijd om dat (veiligheidsrisico) in heel de wereld na te gaan en om advies uit te brengen. Ik herhaal het nog eens ‘om dat in heel de wereld na te gaan'."

Of Vandeurzen hiermee bedoelde dat het parket effectief naar het buitenland moet, is weinig denkbaar. Er bestaan regels om het parket toe te laten naar een ander land te gaan om daar een onderdaan van datzelfde land te ondervragen of om een onderzoek in te stellen op vreemde bodem. Men noemt dat dan een "rogatoire commissie"

Het parket van de rechtbank van eerste aanleg te Brussel zal de onderzoeken moeten voeren van de aanvragen die in het buitenland worden ingediend. Welk zinnig mens zou kunnen verzinnen dat één parket de nodige mankracht en tijd heeft om voor elk dossier een paar rechercheurs de lucht in te sturen, als men al de toelating krijgt van het betrokken land?

Minister Laurette Onkelinx (PS) alvast niet, want zij laat in de MVT optekenen dat "het voor het parket niets uitmaakt of de aanvraag in België of in het buitenland wordt ingediend" (blz. 13).

Op de vraag van Vandeurzen waarom het parket van Brussel met het onderzoek wordt belast en niet het federale parket dat volgens Vandeurzen internationaal georiënteerd is, benadrukt de minister in dezelfde memorie van toelichting dat "nu al, in de huidige procedure, het parket van Brussel en niet het federaal parket dergelijk onderzoek voert." Verder beklemtoont ze dat "het niet iets nieuws is, en er, gelet op de goede samenwerking, geen reden was om dat te veranderen." En dat "het parket voor het onderzoek steeds een beroep kan doen op internationale netwerken, zoals Eurojust, het federaal parket en buitenlandse staatsveiligheidsdiensten" (blz. 13).

Trouwens, Vandeurzen zegt zelf dat zijn uitspraak "om dat (het veiligheidsrisico) in heel de wereld na te gaan" betekent dat "het parket vragen moet stellen aan collega's of politiediensten in Zuid-Amerika, Afrika of Oost-Europa" (blz. 19).

De bewering in de kettingmail dat het parket naar het buitenland moet gaan om daar ter plaatse het onderzoek te voeren, is dan ook niet alleen foutief maar een regelrechte leugen.

BEWERING 4. Zwangerschapstoerisme?

FOUT:

Een volgens Vandeurzen veel toegepaste "truuk" in België is de volgende: zwangere vrouwen komen als toerist naar België en bevallen hier. Ze geven het kind niet aan bij hun ambassade. Volgens de Belgische wetgeving is dat kind dan statenloos, en heeft het dus recht op de Belgische nationaliteit. 

JUIST:

In casu gaat het om artikel 10 van de wet op de Belgische nationaliteit. Dit is echter niets nieuws. Wel nieuw is dat er een lid wordt toegevoegd aan dat artikel, waardoor het hier geboren kind, dat niet wordt aangegeven aan de autoriteiten van het land van de moeder, niet de Belgische nationaliteit krijgt, indien "het kind een andere nationaliteit kan verkrijgen, mits zijn wettelijke vertegenwoordiger(s) administratieve handelingen verrichten bij de diplomatieke of consulaire overheden van het land van de ouders of van één van hen" (art. 380 WDB wijzigt art. 10 WBN).

In mensentaal betekent dat dus dat indien de moeder het kind niet aangeeft aan de autoriteiten van haar land, het kind niet de Belgische nationaliteit verkrijgt.  De moeder had het kind kunnen aangeven, en dat volstaat. Dit artikel is gewijzigd net om het aantal misbruiken te verminderen (blz. 247 en blz. 13). Weg "recht" op de Belgische nationaliteit dus.

BEWERING 5:  moeder eist verblijfsvergunning

FOUT:

"Op basis daarvan eist de moeder een verblijfsvergunning, waarmee ze naar het OCMW stapt voor een leefloon. Tenslotte kan ze dan, als ze lang genoeg in het land is, zelf de nationaliteit aanvragen."

JUIST:

Ook vóór de wetswijziging kon een vrouw geen verblijfsvergunning eisen op grond van de Belgische nationaliteit van haar kind. Het krijgen van een verblijfsvergunning is geregeld in de vreemdelingenwetgeving en niet in de wet op de Belgische nationaliteit. Geen verblijfsvergunning betekent ook geen leefloon. Aangezien de moeder in het voorbeeld geen wettig verblijf kan hebben, kan ze ook niet de Belgische nationaliteit krijgen.

NASCHRIFT

Blokwatch contacteerde ook CD&V-vootzitter Jo Vandeurzen met onze bevindingen.

Zijn interview met Het Laatste Nieuws dateert van voor de besprekingen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers en moet vooral als een "schot voor de boeg" gezien worden, zegt hij. Vandeurzen wilde vooral zijn bezorgdheid uiten over het feit dat kandidaat-Belgen voortaan in het buitenland een aanvraag kunnen indienen. Tijdens de besprekingen in de Kamer zijn de vragen en opmerkingen van Vandeurzen beantwoord door minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS). Die stelde onder meer dat men de aanvragen van kandidaat-Belgen met "de nodige soepelheid" moet behandelen. Waarop Vandeurzen zich afvroeg hoe soepel men wel kan zijn, gezien met gemak waarmee in sommige landen documenten vervalst worden.

Vandeurzen betreurt wel dat zijn bedenkingen nu vanuit extreemrechtse hoek worden gebruikt om een angstcampagne te voeren.

* * * 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten