Gewoon rechts of extreem rechts?

Je kan er niet meer omheen. De berichtgeving wordt nog steeds overheerst door vlaamsnationalisten en ultranationalisten.
Men vraagt zich terecht af of de momenteel grootste nationalistische partij in Vlaanderen dezelfde toer opgaat als de grootste racistische partij in het zelfde landsdeel.
Voor mij is het enige verschil de retoriek van beide extreem rechtse partijen.
Beide zijn tegen vakbonden, beiden haten links, en in beide organisaties wemelt het van nabestaanden van collaborateurs. Dat gaat dan van de grootvader van "de grote leider" van NV-A tot de oom van de voorzitter van het Vlaams parlement.
Beide partijen staan voor een sociale afbraak.
Beide partijen schurken zich tegen werkgeversorganisaties die dezelfde sociaal-darwinistische koers varen. En zo kan ik nog wel wat bedenken.
Doodzwijgen lijkt mij nog het beste, maar door dit bericht wijk ik zelf af van wat ik best vind, maar soit.

Waar staan bijvoorbeeld in Limburg de vlaamsnationalisten het sterkst?
Wel, in die gemeenten waar de collaboratie het sterkst was.
Neem bijvoorbeeld Dilsen-Stokkem. In de deelgemeente Elen stond de oude Volksunie altijd het sterkst en deze deelgemeente is blijkbaar ook nu weer de basis van haar opvolger als je hun lokale website bekijkt. Weinigen weten nog dat Elen tijdens en vlak na de oorlog "klein Duitsland" genoemd werd. Dat verklaart natuurlijk het een en ander.
Zo ook in de gemeenten Riemst en Bilzen. In Riemst is Peumans, wiens oom als "zwarte" door het verzet geliquideerd werd, eerste schepen. (zie: http://www.epo.be/press/9789064451362/HUMO-interview-2009-12-15.pdf)
In Bilzen is oud-VU-parlementair Sauwens burgemeester, wel bekend van zijn aanwezigheid op een bijeenkomst van het Sint-Maartensfonds, een organisatie van oud oostfrontstrijders, "alte kameraden" van de" Waffen-SS weet je wel! (zie:http://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Maartensfonds)
Na het uiteenvallen van de VU zijn vele politici uitgezwermd naar zowat alle andere partijen. Ik wil niet gezegd hebben dat dat allemaal racisten, fascisten en antisocialen zijn, maar het zijn wel allemaal nationalisten. Sindsdien kan ik me niet van de indruk ontdoen dat in alle traditionele partijen het vlaamsnationalistisch discours is toegenomen.
Over Antwerpen zal ik maar niet hebben zeker. De strontbruine historie van deze sinds mensenheugenis multiculturele havenstad behoeft geen verder betoog.

Ik kan slechts tot één besluit komen, namelijk dat delen van de momenteel grootste nationalistische partij in Vlaanderen wel degelijk extreemrechts zijn.

Ook Rutger Kopland dood.

Pietje met de zeis maakt overuren dezer dagen. Hij heeft het vooral op Nederlandse dichters gemunt.
Na Komrij heeft nu ook Rutger Kopland het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Straks blijft er niemand meer over.

Van Kopland heb ik 11 bundels, alle gekregen van mijn Geleerde Broer die mij nogal eens zijn afdankertjes toespeelt waarvoor ik hem dankbaar ben.

Vandaag hoorde ik het bekende "Jonge sla" voorlezen op de radio. Hij hield van natuur en dieren hetgeen steeds tot uiting kwam in zijn gedichten.

Ik las dat hij enkele jaren geleden een zwaar ongeval heeft gehad en zich nadien terugtrok. Nooit geweten.

Wie zal het volgend slachtoffer worden van Magere Hein?
Ik ken alvast twee kandidaten: Remco Campert is de 80 voorbij en Leo Vroman zelfs de 90.

Gerrit Komrij: weer een groot schrijver heengegaan

Gerrit Komrij heeft het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Ik ken Komrij vooral van zijn bloemlezingen zoals "De Nederlandse poëzie van de 19de en 20ste eeuw in 1000 en enige gedichten". Ook zijn eigen gedichten kan ik wel smaken.
Hij was ook een gevreesd polemist met een scherpe pen. Hij kon verschrikkelijk gevat uit de hoek komen. Ik las in De Morgen dat hij de feministen "de onwelriekende gleuvenbrigade" noemde. Dat is een typische uitspraak van Komrij. Met zulke oneliners van hem kan je wel een boekje vullen.
Ook hilarisch is zijn verzameling scatologische teksten, gedichten, artikels, tekeningen en dies meer over WC-bezoek en alles wat daarrond en daarin gebeurt, en dit onder de titel "Komrij's Kakafonie" met als ondertitel "Encyclopedie van de stront".
Komrij was ook de eerste Nederlandse "Dichter des Vaderlands".
Ik hoorde hem vooral graag praten met zijn uit de duizenden herkenbare stem.

Komrij was één van die schrijvers waar ik eigenlijk te weinig van heb gelezen, maar dat komt misschien nog wel.
Ik heb dat vaker; als een schrijver overlijdt dan heb ik al gauw het gevoel te weinig over hem/haar te hebben gelezen, maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken.