donderdag 27 september 2012

Regering-Di Rupo marxistisch - Woeha!

De ceo van Ackermans & van Haren noemt de huidige regering marxistisch.
Was deze uitspraak niet zo intriest, dan zou ik er misschien mee kunnen lachen.

Onder druk van de liberale regeringspartijen en een deel van CD&V krijgen werkgevers hoe langer hoe meer fiscale geschenken.

Het geld om de crisis te bezweren wordt nog maar eens gehaald bij de werknemers, werklozen, gepensioneerden en invaliden.

Om niet zelf op zoek te gaan naar belangrijke en relevante cijfers kan ik het artikel "Het marxisme volgens de Belgische werkgevers" op de webstek van De Wereld Morgen  aanbevelen. (zie hier: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/09/26/het-marxisme-volgens-de-belgische-werkgevers)

Dat de grootste bedrijven het minst belastingen betalen is intussen alom geweten.
Wat evenzeer geweten is, maar minder in de aandacht komt is het feit dat je met een gewone kleine zelfstandige moeilijk een overeenkomst tot een bepaald werk aan huis kunt afsluiten zonder dat er een deel in 't zwart betaald moet worden.

Ik daag iedereen uit om het eens te proberen. Als je niet bereid bent om een deel in het zwart te betalen haken vele zelfstandigen en kmo's gewoon af.
Over het percentage van het zwarte deel valt nog wel te onderhandelen.
Indien al dat zwarte geld op rechtmatige manier belast zou worden, dan was de crisis veel kleiner.
Dat geldt uiteraard niet alleen voor ons land.

Als ik dan lees dat zoon De Croo stelt dat ondernemers de oplossing zijn in deze crisis en niet het probleem, dan kan ik enkel vaststellen dat het manneke met het arrogantste smoelwerk van de Wetstraat bewijst dat hij een ondernemer is gebleven en geen politicus voor werknemers en minderbedeelden.

Om het met een tjevenuitspraak te zeggen; wie gelooft die mensen nog?


maandag 24 september 2012

Uitwijzing van 2-jarig meisje uit Zweden: ook Belgiƫ bezondigt zich aan zulke praktijken

De berichtgeving in alle nieuwsmedia over de uitwijzing van een 2-jarig meisje uit Zweden roept nogmaals donkere herinneringen op aan een gelijkaardig voorval in ons eigen Belgenland, meer dan 10 jaar geleden.
Ik krijg nog steeds opgekropte gevoelens van ressentiment als ik denk aan onze eigen dienst vreemdelingenzaken en hoe ze dikwijls met mensen omgaan.
Ik heb dat reeds aangehaald in een eerder artikel onder de titel: De fratsen van vreemdelingenzaken.
(zie http://walthersbemoeienissen.blogspot.be/2011/09/de-fratsen-van-vreemdelingenzaken.html)
Ik zal er dan ook geen woorden meer aan verspillen.

Dat zulke zaken nu ook in een modelsamenleving als Zweden gebeuren is een zoveelste (extreem)rechtse teken aan de Europese wand.

Als zelfs in de steek gelaten kinderen niet meer veilig in een pleeggezin kunnen opgroeien, dan is er iets grondig mis met het humanitaire karakter van een staat. Kinderen als pasmunt om rechts ter wille te zijn. Veel dieper kan je als staat niet vallen.

Dura lex sed lex zeker, maar cui bono?