Uitwijzing van 2-jarig meisje uit Zweden: ook België bezondigt zich aan zulke praktijken

De berichtgeving in alle nieuwsmedia over de uitwijzing van een 2-jarig meisje uit Zweden roept nogmaals donkere herinneringen op aan een gelijkaardig voorval in ons eigen Belgenland, meer dan 10 jaar geleden.
Ik krijg nog steeds opgekropte gevoelens van ressentiment als ik denk aan onze eigen dienst vreemdelingenzaken en hoe ze dikwijls met mensen omgaan.
Ik heb dat reeds aangehaald in een eerder artikel onder de titel: De fratsen van vreemdelingenzaken.
(zie http://walthersbemoeienissen.blogspot.be/2011/09/de-fratsen-van-vreemdelingenzaken.html)
Ik zal er dan ook geen woorden meer aan verspillen.

Dat zulke zaken nu ook in een modelsamenleving als Zweden gebeuren is een zoveelste (extreem)rechtse teken aan de Europese wand.

Als zelfs in de steek gelaten kinderen niet meer veilig in een pleeggezin kunnen opgroeien, dan is er iets grondig mis met het humanitaire karakter van een staat. Kinderen als pasmunt om rechts ter wille te zijn. Veel dieper kan je als staat niet vallen.

Dura lex sed lex zeker, maar cui bono?