Dat het al een tijdje rommelt bij het VB is een understatement. Het zou een zweeppartij zijn die zich niet zou bezondigen aan de machtsspelletjes die andere partijen stemmen, macht en aanzien gekost hebben. De partij die het zogenaamde Antwerpse visa-schandaal aan het licht heeft gebracht en er prat op gaat dat zo iets bij hun partij uitgesloten is blijkt plots zelf boter op het hoofd te hebben.
Sinds de eerste “zwarte zondag” hebben tal van zogenaamde specialisten hun licht laten schijnen op het fenomeen VB. Het hoe en waarom van de electorale successen werden uitvoerig beschreven. Velen onder die analisten dachten zelfs een remedie te hebben gevonden om de opmars van dit ultrarechtse gespuis te stoppen.
Wat blijkt echter, tot aan de jongste verkiezingen was er geen stoppen aan de groei van het VB. Na die verkiezingen heette het dat het VB haar plafond had bereikt en wellicht was dat ook zo. Die stagnatie, wat er ook de oorzaak van is, heeft zich, uiteraard ongewild, tot splijtzwam omgevormd. Zolang er verkiezingswinst is, zolang de successen zich opstapelen zijn de partijbonzen goede vrienden, maar als er sleet komt op het partijvehikel dan worden de messen gewet, dan vervallen de kopstukken in machtsspelletjes waar de traditionele partijen een punt aan kunnen zuigen.
Eigenlijk was het te voorspellen dat het succes van het VB enkel kan gestuit worden door de partij zelf en daar zijn ze goed mee bezig. Laat ze vooral zo verder doen, misschien raken we er zo vanaf. Nu LDD nog en we kunnen onze ergernissen beperken tot de traditionele partijen. Ik denk dat we daar genoeg redenen zullen vinden om ons tot in den treure mateloos te ergeren.
2 maart 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten