AUFMACHEN !!!

"Aufmachen!", dat was mijn eerste gedacht na het lezen van een samenvatting van de voornaamste punten die in de nota van De Wever staan voor het besturen van de stad Antwerpen (De Morgen 14/11/2012).
Het laatste punt in de oplijsting van De Morgen, "Gerichte bezoeken om [sociale] fraude en wantoestanden te achterhalen" heeft een kwalijk geurtje. Ik ben bang voor de manier waarop ze dat willen aanpakken. Ik heb niets tegen het opsporen van sociale fraude, controle is beter dan vertrouwen, maar wat moet ik mij voorstellen bij "Gerichte bezoeken"?
Je zal maar afhankelijk zijn van sociale uitkeringen en bang moeten afwachten tot je een "Gerichte" klop op je voordeur hoort.

Regering-Di Rupo marxistisch - Woeha!

De ceo van Ackermans & van Haren noemt de huidige regering marxistisch.
Was deze uitspraak niet zo intriest, dan zou ik er misschien mee kunnen lachen.

Onder druk van de liberale regeringspartijen en een deel van CD&V krijgen werkgevers hoe langer hoe meer fiscale geschenken.

Het geld om de crisis te bezweren wordt nog maar eens gehaald bij de werknemers, werklozen, gepensioneerden en invaliden.

Om niet zelf op zoek te gaan naar belangrijke en relevante cijfers kan ik het artikel "Het marxisme volgens de Belgische werkgevers" op de webstek van De Wereld Morgen  aanbevelen. (zie hier: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/09/26/het-marxisme-volgens-de-belgische-werkgevers)

Dat de grootste bedrijven het minst belastingen betalen is intussen alom geweten.
Wat evenzeer geweten is, maar minder in de aandacht komt is het feit dat je met een gewone kleine zelfstandige moeilijk een overeenkomst tot een bepaald werk aan huis kunt afsluiten zonder dat er een deel in 't zwart betaald moet worden.

Ik daag iedereen uit om het eens te proberen. Als je niet bereid bent om een deel in het zwart te betalen haken vele zelfstandigen en kmo's gewoon af.
Over het percentage van het zwarte deel valt nog wel te onderhandelen.
Indien al dat zwarte geld op rechtmatige manier belast zou worden, dan was de crisis veel kleiner.
Dat geldt uiteraard niet alleen voor ons land.

Als ik dan lees dat zoon De Croo stelt dat ondernemers de oplossing zijn in deze crisis en niet het probleem, dan kan ik enkel vaststellen dat het manneke met het arrogantste smoelwerk van de Wetstraat bewijst dat hij een ondernemer is gebleven en geen politicus voor werknemers en minderbedeelden.

Om het met een tjevenuitspraak te zeggen; wie gelooft die mensen nog?

Uitwijzing van 2-jarig meisje uit Zweden: ook België bezondigt zich aan zulke praktijken

De berichtgeving in alle nieuwsmedia over de uitwijzing van een 2-jarig meisje uit Zweden roept nogmaals donkere herinneringen op aan een gelijkaardig voorval in ons eigen Belgenland, meer dan 10 jaar geleden.
Ik krijg nog steeds opgekropte gevoelens van ressentiment als ik denk aan onze eigen dienst vreemdelingenzaken en hoe ze dikwijls met mensen omgaan.
Ik heb dat reeds aangehaald in een eerder artikel onder de titel: De fratsen van vreemdelingenzaken.
(zie http://walthersbemoeienissen.blogspot.be/2011/09/de-fratsen-van-vreemdelingenzaken.html)
Ik zal er dan ook geen woorden meer aan verspillen.

Dat zulke zaken nu ook in een modelsamenleving als Zweden gebeuren is een zoveelste (extreem)rechtse teken aan de Europese wand.

Als zelfs in de steek gelaten kinderen niet meer veilig in een pleeggezin kunnen opgroeien, dan is er iets grondig mis met het humanitaire karakter van een staat. Kinderen als pasmunt om rechts ter wille te zijn. Veel dieper kan je als staat niet vallen.

Dura lex sed lex zeker, maar cui bono?

Tony Nicklinson in de steek gelaten

De volledig verlamde Brit Tony Nicklinson mocht van een rechter niet sterven, omdat de wet euthanasie niet toelaat. Dura lex sed lex! Zes dagen na die onmenselijke uitspraak is hij toch overleden, naar het schijnt aan een longontsteking.

Hoe de man uiteindelijk precies aan zijn einde is gekomen maakt eigenlijk weinig uit.
Wat, voor mij althans, veel meer uitmaakt, is dat hij in de steek werd gelaten door mensen die zijn jarenlange miserie hadden kunnen beëindigen door hem de gunst van euthanasie te verlenen.
In Groot-Brittannië is euthanasie onwettig, zodat dokters, familieleden en andere hulpverleners die toch zouden durven hulp te bieden, zij het rechtstreeks, zij het via het ter beschikking stellen van dodelijke middelen, voor de rechtbank gedaagd kunnen worden wegens moord of doodslag.
Britse politici durven blijkbaar, onder druk van ultramontaanse en andere religieuze drukkingsgroepen, niets aan de wetgeving te veranderen. Verkiesbaarheid is nog steeds belangrijker dan humanisme. Van lafheid gesproken.

In ons land hebben we het "geluk" gehad ooit met een paarse regering opgescheept te hebben gezeten die wel werk heeft gemaakt met wettelijke euthanasie. Deze wettelijkheid gaat wel gepaard met een hoop bureaucratie, maar dat zal dan wel zijn om mistoestanden tot een minimum te beperken.
Tot op de dag van vandaag zijn er ook in België extreme katholieken die niets liever zouden willen dan de euthanasiewet in te trekken. Je komt ook best niet in een katholiek ziekenhuis terecht wanneer je bijna terminaal bent, want ook in de overgrote meerderheid van die instellingen wordt euthanasie geweigerd. Is het niet door een individuele arts, dan is het wel door de directie.

Kijk naar eender welk dierenprogramma op tv en je ziet, ook in Groot-Brittannië, dat men een dier niet nodeloos laat lijden. Voor extreme christenen mag, neen moet een mens lijden, en dit omwille van hun imaginaire god.

Het beeld van de huilende Tony na de uitspraak, die eigenlijk een veroordeling was tot verder onzinnig lijden, moet in het geheugen gebeiteld worden van al diegenen die de uitspraak terecht vonden.
Ik wens hen allen vele slapeloze nachten.

Gewoon rechts of extreem rechts?

Je kan er niet meer omheen. De berichtgeving wordt nog steeds overheerst door vlaamsnationalisten en ultranationalisten.
Men vraagt zich terecht af of de momenteel grootste nationalistische partij in Vlaanderen dezelfde toer opgaat als de grootste racistische partij in het zelfde landsdeel.
Voor mij is het enige verschil de retoriek van beide extreem rechtse partijen.
Beide zijn tegen vakbonden, beiden haten links, en in beide organisaties wemelt het van nabestaanden van collaborateurs. Dat gaat dan van de grootvader van "de grote leider" van NV-A tot de oom van de voorzitter van het Vlaams parlement.
Beide partijen staan voor een sociale afbraak.
Beide partijen schurken zich tegen werkgeversorganisaties die dezelfde sociaal-darwinistische koers varen. En zo kan ik nog wel wat bedenken.
Doodzwijgen lijkt mij nog het beste, maar door dit bericht wijk ik zelf af van wat ik best vind, maar soit.

Waar staan bijvoorbeeld in Limburg de vlaamsnationalisten het sterkst?
Wel, in die gemeenten waar de collaboratie het sterkst was.
Neem bijvoorbeeld Dilsen-Stokkem. In de deelgemeente Elen stond de oude Volksunie altijd het sterkst en deze deelgemeente is blijkbaar ook nu weer de basis van haar opvolger als je hun lokale website bekijkt. Weinigen weten nog dat Elen tijdens en vlak na de oorlog "klein Duitsland" genoemd werd. Dat verklaart natuurlijk het een en ander.
Zo ook in de gemeenten Riemst en Bilzen. In Riemst is Peumans, wiens oom als "zwarte" door het verzet geliquideerd werd, eerste schepen. (zie: http://www.epo.be/press/9789064451362/HUMO-interview-2009-12-15.pdf)
In Bilzen is oud-VU-parlementair Sauwens burgemeester, wel bekend van zijn aanwezigheid op een bijeenkomst van het Sint-Maartensfonds, een organisatie van oud oostfrontstrijders, "alte kameraden" van de" Waffen-SS weet je wel! (zie:http://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Maartensfonds)
Na het uiteenvallen van de VU zijn vele politici uitgezwermd naar zowat alle andere partijen. Ik wil niet gezegd hebben dat dat allemaal racisten, fascisten en antisocialen zijn, maar het zijn wel allemaal nationalisten. Sindsdien kan ik me niet van de indruk ontdoen dat in alle traditionele partijen het vlaamsnationalistisch discours is toegenomen.
Over Antwerpen zal ik maar niet hebben zeker. De strontbruine historie van deze sinds mensenheugenis multiculturele havenstad behoeft geen verder betoog.

Ik kan slechts tot één besluit komen, namelijk dat delen van de momenteel grootste nationalistische partij in Vlaanderen wel degelijk extreemrechts zijn.

Ook Rutger Kopland dood.

Pietje met de zeis maakt overuren dezer dagen. Hij heeft het vooral op Nederlandse dichters gemunt.
Na Komrij heeft nu ook Rutger Kopland het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Straks blijft er niemand meer over.

Van Kopland heb ik 11 bundels, alle gekregen van mijn Geleerde Broer die mij nogal eens zijn afdankertjes toespeelt waarvoor ik hem dankbaar ben.

Vandaag hoorde ik het bekende "Jonge sla" voorlezen op de radio. Hij hield van natuur en dieren hetgeen steeds tot uiting kwam in zijn gedichten.

Ik las dat hij enkele jaren geleden een zwaar ongeval heeft gehad en zich nadien terugtrok. Nooit geweten.

Wie zal het volgend slachtoffer worden van Magere Hein?
Ik ken alvast twee kandidaten: Remco Campert is de 80 voorbij en Leo Vroman zelfs de 90.

Gerrit Komrij: weer een groot schrijver heengegaan

Gerrit Komrij heeft het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Ik ken Komrij vooral van zijn bloemlezingen zoals "De Nederlandse poëzie van de 19de en 20ste eeuw in 1000 en enige gedichten". Ook zijn eigen gedichten kan ik wel smaken.
Hij was ook een gevreesd polemist met een scherpe pen. Hij kon verschrikkelijk gevat uit de hoek komen. Ik las in De Morgen dat hij de feministen "de onwelriekende gleuvenbrigade" noemde. Dat is een typische uitspraak van Komrij. Met zulke oneliners van hem kan je wel een boekje vullen.
Ook hilarisch is zijn verzameling scatologische teksten, gedichten, artikels, tekeningen en dies meer over WC-bezoek en alles wat daarrond en daarin gebeurt, en dit onder de titel "Komrij's Kakafonie" met als ondertitel "Encyclopedie van de stront".
Komrij was ook de eerste Nederlandse "Dichter des Vaderlands".
Ik hoorde hem vooral graag praten met zijn uit de duizenden herkenbare stem.

Komrij was één van die schrijvers waar ik eigenlijk te weinig van heb gelezen, maar dat komt misschien nog wel.
Ik heb dat vaker; als een schrijver overlijdt dan heb ik al gauw het gevoel te weinig over hem/haar te hebben gelezen, maar een mens moet nu eenmaal keuzes maken.

3de deel Reve-biografie komt er toch

De twee eerste delen van de biografie van Gerard Reve verschenen al in 2009 en 2010.
Het derde deel zou normaliter vorig jaar verschijnen, maar dat was buiten de waard gerekend. En de waard in dezen is de partner van Reve, Joop Schafthuizen.
Deze laatste ging niet akkoord met de inhoud van deel 3, stapte naar de kortgedingrechter en kreeg gelijk.
Dat gelijk wordt nu teniet gedaan door eeen hogere rechtbank.
Einde dit jaar zal uitgeverij van Oorschot het laatste en wellicht meest controversiële deel in de boekenwinkels leggen en is de "Kroniek van een schuldig leven" compleet.
Biograaf Nop Maas kan tevreden zijn.
"Matroos Vosch" zal minder tevreden zijn. Naar verluidt overweegt hij om in cassatie te gaan, maar dat moet dan wel om vorm- en/of procedurefouten gaan en niet over de inhoud van het boek zoals het in eerste aanleg en in beroep het geval was.

Ik heb de twee eerste delen nog niet gelezen, maar nu er zicht is op deel drie ga ik er toch eens aan beginnen.
Gerard Reve is altijd een van mijn lievelingsschrijvers geweest.
Dat begon met het drieluik "De taal der liefde", "Lieve jongens" en "Het lieve leven".
Ik was meteen fan en ben het gebleven.

Ook zijn brievenboeken zijn een lust om te lezen. Vele brieven zijn echte litteraire pareltjes.

Ook sommige uitspraken van Reve vind ik schitterend, zoals toen men hem verweet dat hij zichzelf herhaalde. Hij antwoordde met: "Wie moet ik anders herhalen?"

Één spreuk van Reve hangt samen onderstaande foto boven mijn bureel: "Vrolijke mensen zijn eng."

Reve was een van de beste stylisten in het Nederlandse taalgebied.

Eyskens, Lanoye en de Nobelprijs

Oud-minister Mark Eyskens zou blijkbaar graag Tom Lanoye als kandidaat Nobelprijswinnaar literatuur zien.
Intussen werd hij reeds tegengesproken door de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde die wel Leonard Nolens en Cees Nooteboom voordragen.

Tom Lanoye is mijns inziens toch een beetje te klein om naast reuzen als Mario Vargas Llosa, Orhan Pamuk, Günther Grass, Pablo Neruda, Heinrich Böll, Gabriel Garcia Márquez en meer van die internationaal bekende kleppers te staan.
Lanoye schrijft leuk, hij is spitsvondig, maatschappelijk geëngageerd, schrijft zowel proza, poëzie, toneel en is dus zeer veelzijdig. Of dat voldoende is om hem in een rij wereldprominenten op te nemen betwijfel ik sterk.

Zijn jongste boek "Sprakeloos" is naar mijn gevoel het beste dat hij tot nog toe geschreven heeft, met veel gevoel, passie en treurnis, maar één boek van hoge literaire kwaliteit zal niet voldoende zijn om een prijs als die van Nobel in de wacht te slepen.

De literatuur van Lanoye leest vlot en is bij wijlen heel plezant, maar om tot de internationale "schone letteren" te behoren zal hij toch nog heel wat boterhammen mogen eten.

                                                                    Alfred Nobel

Versnick opent jacht op leefloners

Nadat schepen van Antwerpen Lauwers (SP.a) leefloners verplicht wilde tewerkstellen (zie een eerder bericht op dit blogje) steekt OCMW-voorzitter van Gent, Geert Versnick (OpenVLD) nog een tandje bij door leefloners die hun kinderen, die nota bene niet eens leerplichtig zijn, niet naar school sturen, hun leefloon af te pakken.

Ik ben de eerste om toe te geven dat een van de grootste uitgaven van de OCMW's in ons landje het uitbetalen van leeflonen is. Het voorstel van Versnick kadert wellicht dan ook binnen de financiële situatie van het OCMW van Gent.

In tijden van laagconjunctuur moet elk bestuur goed op de centjes letten, als een goed huisvader, zoals men dan zegt. Het is echter frappant om nog maar eens vast te stellen dat men de centen gaat zoeken bij de minstbedeelden.
Als ik dan lees dat Versnick als argument de taalachterstand van kinderen van leefloners noemt, dan kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat hij voornamelijk de allochtone leefloners in het vizier neemt.

Typisch rechts denk ik dan, typisch liberaal, denk ik dan, maar als ik dan eveneens lees dat Antwerpen het voorstel van Versnick wel ziet zitten, dan kan ik niets anders dan nog maar eens vaststellen dat de SP.a hoe langer hoe meer verrechtst.

Er is inderdaad een probleem met taalachterstand bij kinderen uit allochtone gezinnen, er zijn inderdaad leefloners die het maar al te gemakkelijk vinden om op die manier in hun levensonderhoud te voorzien, er zijn inderdaad mistoestanden en er is inderdaad een zeker profitariaat, maar is het echt de ultieme oplossing voor budgettaire OCMW-problemen om mensen die door allerlei omstandigheden hun huishouden niet meer naar behoren kunnen bestieren, als kers op de flauwe taart ook nog eens hun schamele steun te ontnemen?
Het intensief begeleiden van leefloners zodat ze een uitzicht hebben op een verbeterde toestand waarin ze werk hebben en zo weinig mogelijk problemen, ook, en misschien vooral, van financiële aard, zou meer zoden aan de dijk zetten dan die mensen nog dieper in de miserie te storten.
En die kleine groep die niet te bereiken is, die niet te sensibiliseren is, die een hardnekkige onwil betoont, geef die inderdaad lik op stuk, maar op een andere manier, want met geld afpakken van ouders raak je ook aan de kinderen, al dan niet schoolplichtig.

Maak a.u.b. grondig werk van het intensief volgen van leefloners met het oog op rehabilitatie in de maatschappij, zorg voor werk, besteedt de middelen die er zijn aan duurzame oplossingen voor leefloners, op termijn zal dat renderen, ook voor de OCMW-kassen.

Daar word je stil van!

Beelden, getuigenissen, wenende famieleden en vrienden, 22 kinderlijkjes in een verhakkelde bus,.....................daar wordt een mens stil van. Sneeuwklas wordt doodsklas!
Volgend jaar zullen we allen zeggen:" Is dat al een jaar geleden!?" Wij zullen er niet lang meer bij stilstaan, voor de ouders daarentegen staat alles voortaan stil.

donderdag 15 maart 2012

Over twee Barten die niet graag inleveren

Vandaag las ik her en der dat de (gemeenschaps)senatoren Bart Tommelein en Bart De Wever misnoegd zijn omdat ze €500 netto moeten inleveren. Dit komt neer op een schamele 5% van hun riante senatorenwedde.
Als ik een snel rekensommetje maak met als basis mijn wedde, dan maakt €500 maar liefst 28,01% uit van mijn huidige wedde.
Intussen weten veel mensen niet meer hoe ze hun steeds maar duurdere energierekeningen moeten betalen zonder te moeten besparen op eten, kleding en andere dagelijkse behoeften.
Niemand levert graag een deel van zijn loon in, maar om nu zoals beide Barten hun ongenoegen in de pers te uiten over 5% inlevering is er voor mij ver over. Dat bewijst mijns inziens dat veel parlementariers hun voeling met het werkelijke leven van werkers, invaliden, zieken, gepensioneerden en andere minderbedeelden volledig kwijt zijn, indien ze dat al überhaupt gehad hebben.
Hoeveel mensen, gezinnen, zouden er zijn die het met minder dan het dubbele van de inlevering van B&B moeten zien te rooien?
Schande!
7 maart 2012

Ik ben terug

Na meer dan een jaar afwezigheid op mijn eigenste blogje heb ik vandaag beslist om de draad weer op te nemen.
In het openingsberidcht van deze blog schreef ik het volgende: " Soms zullen het slechts enkele zinnen zijn, soms enkele bladzijden, dat zal afhangen van het onderwerp en van mijn goesting. Dat laatste zal ook de doorslag geven op de frequentie van verschijnen."
De goesting is terug!


7 maart 2012