Na de voor Open-VLD desastreuze verkiezingen waarna ze uit de Vlaamse regering werden gebonjourd werd het een tijd stil rond hun voormalige voorzitter.
Als politici een poos incommunicado zijn kan je er donder op zeggen dat ze ergens op broeden.
En ja hoor, daar is ie weer, Bart de bouwer – bouwen van een jeugdgevangenis – en Bart de afbreker – de woning van zijn grootouders.
Bart de bouwer.
Ik neem aan dat er in het Mechelse, net zoals in de meeste centrumsteden, nogal wat overlast is door kleine criminaliteit gepleegd door jongeren. Maar geen nood, Bart heeft de oplossing: opsluiten die handel!
Niet gespeend van enige kennis van bijzondere jeugdzorg of van studies die herhalen dat opsluiten het verkeerde effect sorteert wil deze blauwgeschelpte burgemester jonge boefjes opsluiten.
Ja, de stad Mechelen investeert in straathoekwerkers en andere nobele initiatieven zoals integratieprojecten , maar dat is volgens het blauwe communicantje niet voldoende. Opsluiten dus. Een paar vergeetputten zouden niet misstaan in Barts jeugdjail.
Alle commentatoren uit het veld, zoals bv. kinderpsychiater Peter Adriaenssens en kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen, maken van de plannen van Somers brandhout, maar Somers blijft volharden.
Bart de afbreker.
In Mechelen moeten een aantal woningen wijken voor de nieuwbouw van een sociale woonwijk. Ook het huis van Barts grootouders moet er aan geloven. De burgemeester hanteerde daarvoor zelf de slopershamer. Zo iets moet wel in de pers komen.
Waar is het Somers eigenlijk om te doen?
Als je uit het zicht bent moet je iets verzinnen. Items die je terug in de schijnwerpers plaatsen zijn in dat geval best populistisch anders werkt het niet.
De aankondiging van de bouw van een jeugdgevangenis speelt op het gevoel van al wie zich onveilig voelt en iedereen kent wel iemand die iemand kent die ooit is bestolen of op een andere manier is lastig gevallen door jonge boefjes. Lees er de lezersbrieven van sommige kranten eens op na dan krijg je een bloemlezing van wat er allemaal moet gebeuren met jonge delinquenten. Als ze dan van vreemde origine zijn is het hek helemaal van de dam. Bij dat soort mensen scoort Somers en daar is het hem om te doen.
Ook met de afbraak van het grootouderlijk huis is er iets populistisch mis. Op die manier wordt enig protest tegen afbraak – als dat er al is - in de kiem gesmoord. Als zelfs de burgemeester het huis van zijn grootouders sloopt dan kan je toch spreken van een voorbeeldfunctie zeker. Wie durft er nog klagen?
Bart Somers is duidelijk bezig zichzelf terug op de politieke kaart van België te zetten.
17 november 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten