50 jaar (niet mijn) vlaams parlement
Prolegomena
Vandaag,
22 januari 2021, heb ik een verzoekschrift ingediend bij de voorzitter van het
vlaams
parlement, Liesbeth Homans. De tekst van het verzoekschrift vindt u onderaan
dit artikel.
Het
verzoekschrift handelt over hetgeen volgt.
In 2021
vieren vlaams-nationalisten de 50
ste verjaardag van het vlaams
parlement. Dat deze nationalisten
“hun” parlement stevig in handen
hebben bewijst een speciale editie van het magazine
Newsweek.
Niets
tegen de viering van een jubileum, en de speciale uitgave mag er qua lay-out en
fotomateriaal wel zijn en niet de gehele inhoud ademt anti-Belgische
sentimenten, maar toch, de verheerlijking van het vlaams-nationalistisch
ideeëngoed druipt er bij wijlen als een hagiografie van af.
Voor
deze uitgebreide reclamebrochure zou het vlaams parlement maar liefst € 90.000
hebben opgehoest, geld dat veel beter
besteed had kunnen worden. Over die prijs vindt men niets terug in de
aankondiging van het vlaams parlement zelf,
noch in deze van haar voorzitter Liesbeth Homans,
noch in deze van de n-va.
De
website van het vlaams parlement schrijft “Het magazine Newsweek pakt naar aanleiding
van ’50 jaar Vlaams Parlement’ uit met een speciaal nummer over de geschiedenis
en de werking van dit parlement” terwijl men op de site van Homans het
volgende kan lezen: “Het magazine Newsweek wijdt naar aanleiding van dit
jubileum een volledig themanummer aan het Vlaams Parlement.” De n-va houdt
het kort en verwijst enkel naar een interview met Homans: “Lees deze week
een interview met Vlaams Parlementsvoorzitter Liesbeth Homans in Newsweek Special
over 50 jaar Vlaams Parlement.”
De
achteloze lezer kan hieruit opmaken dat Newsweek zelf het initiatief nam voor
deze stunt. Niets is dus minder waar.
Ook Newsweek laat in haar edito op pagina
3 uitschijnen dat het idee uit eigen koker komt.
Niet is minder
waar dus.
De
inhoud
Na een
oude en een recentere foto van een parlementaire vergadering volgt een
interview met de voorzitter Liesbeth Homans waarin zij haar rol toelicht.
Op het
einde van dat interview komt haar (extreem)rechtse aandrift boven drijven. Zij
blijkt voorstander van samenwerking met het vlaams belang. Het is duidelijk dat
indien n-va en vb in 2024 samen de volstrekte nationalistische meerderheid
vormen, dit het einde van België betekent. Homans zegt in het parlement vb-ers
te zien waarmee te praten valt, mensen met dossierkennis en niet de Blokkers van vroeger (sic).
Een
volgend onderwerp is “Vers bloed” waarin een aantal jonge
parlementsleden, van elke partij één, dezelfde vijf vragen voorgeschoteld
krijgen.
In het
artikel “Vlaams Parlement als stevige waakhond, uit de federale schaduw”
wordt de hagiografische toon gezet. Er wordt in verwezen naar de coronacrisis
waarbij het “Vlaams Parlement de rug rechtte terwijl de federale Kamer een
jaar in slaap gewiegd lag”.
Dat er
onder de verantwoordelijkheid van die “rechte ruggen” enkele duizenden bewoners
van woonzorgcentra aan Covid-19 overleden zijn
wordt niet vermeld.
Er wordt
in dat artikel smadelijk geschreven dat het vlaams parlement wel eens als
opstapje naar het federale niveau werd gebruikt, waarna Jan Peumans wordt
bewierookt omdat hij daar niet door heeft laten verleiden.
Na een hele reeks meestal wel
mooie foto’s volgt de geschiedenis van het vlaams parlement in het hoofdstuk
HET VLAAMS PARLEMENT, EEN TERUGBLIK. Dit artikel is opgedeeld in drie delen:
1. HET EERSTE PARLEMENT VAN DE VLAMINGEN
(1971-1980)
2.
VAN CULTUURPARLEMENT TOT KLASSIEK PARLEMENT
(1980-1995)
3.
EEN POLITIEK AUTONOOM VLAAMS PARLEMENT
(VANAN1995)
Het is duidelijk dat dit artikel door een historicus
werd geschreven. Er is weinig laudatio in terug te vinden.
Een meer bekende historicus, Bruno De Wever,
tekent voor het volgende hoofdstuk, VLAAMSE EMANCIPATIE VOOR 1971, in vijf
delen:
1.
VIVE LA BELGIQUE / ARM VLAANDEREN
2.
VLAMINGEN, GEDENKT DE SLAG DER GULDEN SPOREN
3.
HIER SPREEKT MEN NEDERLANDS
4.
NAAR EEN TWEEDE COLLABORATIE
5.
DE UNITAIRE STAAT IS ACHTERHAALD
Bruno De Wever mag dan in een extreem vlaams-nationalistisch
gezin zijn opgegroeid, hij heeft de lijn van zijn broer niet gevolgd. Dat is
ook te zien in zijn geschiedschrijving. Hij beschrijft heel sec zowat alle
facetten van de vlaamse geschiedenis zonder te vervallen in nationalistisch
geneuzel.
Het
ontstaan van een vlaamse beweging, het activisme in WO I, en de collaboratie
met figuren als De Clercq en Borms, het komt allemaal aan bod, en zo hoort het
ook. In geschiedschrijving mag er niets ontbreken.
Maar, in
cauda venenum.
Inderdaad,
de Newsweek Special eindigt met een biografie, een soort eregalerij; “Enkele
‘Vlaamsche koppen’ die de emancipatie van taal en volk vanaf de Belgische
onafhankelijkheid tot de Tweede Wereldoorlog hebben vormgegeven”
Twee van
die “vormgevers” zijn August Borms en Staf De Clercq. Deze twee figuren hebben
inderdaad vormgegeven aan een vlaams-nationalistisch ideaal doorspekt met nazisme
en fascisme. Adolf Daens die in dezelfde biografie vermeld wordt zal zich al
enkele keren in zijn graf hebben omgedraaid.
Ik ga
hier niet de levensgeschiedenis van deze twee totaal foute figuren uit de
doeken doen, het internet biedt wat dat betreft voldoende soelaas.
Deze
twee sujetten opvoeren is een belediging aan de slachtoffers van WO II en hun
nabestaanden.
Het past
natuurlijk in “het rijpen der geesten” in het vooruitzicht van een
onafhankelijk vlaanderen en toont nogmaals aan dat niet enkel bij het vb maar
ook bij de n-va nostalgisch wordt omgekeken naar de tijd van “zwartzakken”
waarbij men regelrechte propaganda gebruikt, bijna in de stijl van Goebbels.
De
commentaren
De
publicatie van dit dure propagandapamflet is bijna onopgemerkt gebleven, maar dankzij
o.a. Marc Reynebeau heeft ze toch de niet-nationalistische bevolking bereikt.
Reynebeau
schreef een opiniestuk in De Standaard
over deze publicatie onder de titel “Train je politieke brein!”. Hij
schrijft o.a.: “Geen parels van ons volk, die lui? Daar denkt het officiële
Vlaanderen anders over.”
Dat de
column van Reynebeau in sommige verkeerede nationalistische keelgaten terecht
zou komen stond uiteraard in de sterren geschreven.
De
huiswebsite van al wat nationalistisch is in vlaanderen, doorbraak.be, vond het
nodig om Reynebeau de levieten te lezen. De auteur noemt het opiniestuk van
Reynebeau een “schotschrift” en heeft het o.m. over “zijn selectiviteit,
zijn badinerend dedain en zijn overmatig zelfbewustzijn” en omschrijft hem
als een “rücksichtloze antinationalist”. Duitse adjectieven kennen ze
wel bij doorbraak(sel).
Reynebeau
wordt verweten dat hij niet “de geciteerde passage meldt over de
geschiedenis van de Vlaamse collaboratie die in scherpe bewoordingen de nefaste
collaboratiepolitiek van het VNV en consorten veroordeelt.” Op die manier
verlegt doorbraak doelbewust de essentie. Het is niet het artikel over de
geschiedenis van de vlaamse beweging en de collaboratie van Borms en De Clercq
dat Reynebeau niet lust, maar het opvoeren van twee nazi’s als iconen van
taal en volk.
Ook het
Forum voor Joodse Organisaties (FJO) mengde zich in het debat met een
persbericht dat begint met: “Het
Forum der Joodse Organisaties heeft met ontzetting kennisgenomen dat in een
door het Vlaamse parlement gesponsorde editie van het maandblad Newsweek twee
Nazi-sympathisanten, August Borms en Staf De Clercq, worden opgevoerd als
iconen van de Vlaamse beweging.” Verder schrijft het FJO: “Dat zowel
Borms als De Clercq als Vlaamse collaborateurs het Nazisme steunden wordt in de
onderschriften bij de foto’s weliswaar vermeld, maar blijkt kennelijk geen
reden voor het parlement hen toch als boegbeelden van het Vlaams nationalisme
te eren.” Nazisme staat in het persbericht wel degelijk met hoofdletter!
Ik ben
het volkomen eens met het FJO als ze schrijven: “Het FJO is van oordeel dat
hun vermelding een smet werpt op Vlaanderen en dolk in de rug van de
slachtoffers van de Nazi-bezetting betekent.”
De
Morgen kopt “Vlaams Parlement schiet zichzelf in de voet met ‘Vlaamsche koppen’
in feestmagazine”. Ik kan alleen
maar hopen dat het wreed pijn heeft gedaan.
In een
opiniestuk schrijven vlaams
volksvertegenwoordigers voor SP.A Hannelore Goeman en Caroline Gennez: “Daarom
roepen we, samen met de voltallige sp.a-fractie, al onze collega’s op om namens
het Vlaams Parlement onze verontschuldigingen aan te bieden. Excuses voor het
leed dat onder het mom van de Vlaamse ontvoogding is aangedaan aan zovelen én
voor de nieuwe pijn die – onbedoeld – is veroorzaakt door de publicatie.”
Mijn kop
er af als n-va hier mee akkoord gaat.
Besluit
Met de
publicatie van deze Newsweek Special heeft het vlaams parlement veel mensen
geschoffeerd en een verontschuldiging is dan ook zeker op zijn plaats.
Dat deze
uitgave een n-va-vehikel is maakt de inhoud duidelijk.
De n-va kan onmogelijk
ontkennen dat er nog steeds welwillende sentimenten aan het oorlogsverleden en
het collaborerende VNV in hun rangen bestaan. Daar zijn duidelijke bewijzen voor,
zoals onder meer:
- - het verjaardagsfeest van VNV-er en oprichter van
de gewelddadige VMO Bob Maes met Theo Francken, Ben Weyts.
- - de adoratie van Bart De Wever voor oostfrontstrijders
als hij schrijft “dat is precies de reden waarom ze voor het hele
Vlaams-nationalisme, alsook voor velen daarbuiten, ondanks alles een bijzondere
plaats blijven innemen”
- - de aanwezigheid van Jan Jambon op een
bijeenkomst van het St. Maartensfonds, een vereniging van oostfrontstrijders en
zijn uitspraak de mensen die met de Duitsers collaboreerden, hadden hun
redenen.
- - de jaarlijkse bijeenkomsten van de Vlaams-Nationale
Vriendenkring, zeg maar het nieuwe VNV, in een uitgelekte mail
samengeroepen door Waarnemend VNV-leider Francken
- - enz
- - enz
Tot slot
Dit is het verzoekschrift dat ik vandaag 22 januari 2021 per
e-mail verstuurde naar het vlaams parlement.
VERZOEKSCHRIFT
Mevrouw Liesbeth Homans
Voorzitter van het Vlaams Parlement
Vlaams Parlement
1011 Brussel
2021-01-22
Verzoekschrift –
speciaal nummer van Newsweek n.a.v. 50 jaar Vlaams Parlement
Geachte Mevrouw de Voorzitter,
Naar aanleiding van de 50ste
verjaardag van het Vlaams Parlement werd er door Newsweek een speciaal nummer
gedrukt, blijkbaar op verzoek van datzelfde Vlaams parlement.
Voor deze Vlaamse feesteditie van
Newsweek zou maar liefs € 90.000 zijn opgehoest.
Naast een allesbehalve neutraal interview
met de Voorzitter van het Vlaams Parlement wordt er een nationalistisch gekleurde
Bewogen en boeiende geschiedenis van de opmars van Vlaanderen weergegeven evenals
een soort van eregalerij van “Vlaamsche koppen” die de emancipatie van taal en
volk vanaf de Belgische onafhankelijkheid tot de Tweede Wereldoorlog hebben
vormgegeven.
Bij die “Vlaamsche koppen” staan
twee notoire collaborateurs tijdens WO II, met name August Borms en Staf De
Clercq. (pagina 125) De eerste collaboreerde ook al met de toenmalige vijand
tijdens WO I.
Het hele boekje straalt sowieso anti-Belgische
sentimenten uit hetgeen mij heel erg verontrust, maar het opvoeren van twee notoire
nazisympathisanten in een met ons belastinggeld betoelaagd feestnummer van
Newsweek is voor mij en velen met mij van het goede te veel en aanzie ik als
een regelrechte belediging t.o.v. de vele mensen die hebben gestreden tegen de
Duitse bezetter en die hun leven daarvoor hebben gegeven, al dan niet na
verraden te zijn door acolieten met dezelfde Weltanschauung als de twee
voornoemde “Vlaamsche koppen”.
Als zoon van twee erkend gewapend
weerstanders voel ik mij dan ook zeer geschoffeerd.
Het is uiteraard te laat om deze
editie uit de handel te halen en daarom,
verzoek ik het
Vlaams Parlement,
om in de meest
krachtige bewoordingen in de nationale pers haar verontschuldigingen aan te
bieden aan de Vlaamse en Belgische burgers voor de belediging in de vorm van
het opvoeren van collaborateurs als zijnde grote voorbeelden van de Vlaamse cultuur.
Met beleefde groeten,
