Mijn vorig artikeltje was nog niet koud of ik viel weeral
bijna van mijn stoel.
De fractieleider van NV-A in de Antwerpse gemeenteraad
ziet een stadsdichter niet meer zitten.
Intussen werd de man al teruggefloten door de
cultuurschepen.
Achter die voortdurende provocatie van de culturele
sector moet toch een systeem zitten, misschien en wellicht een heuse propagandamachine.
Dat doet mij weeral denken aan ……..
Zijn het enkel afleidingsmanoeuvres om de werkelijke
problemen en uitdagingen naar het achterplan te verwijzen of is het werkelijk de bedoeling om het culturele veld uit te zuiveren en te reduceren tot een puur Vlaams-nationalistisch cultuurbeleid van trommelkorpsen en vendelzwaaiers.
Volgens deze partij moet het cultuurbeleid gericht zijn
op een gezamenlijk beleven en niet op individuele consumptie. Wat ze hiermee
werkelijk bedoelen is mij niet zo duidelijk. Een initiatief zoals “Behoud de
begeerte”, wordt dat dan niet “gezamenlijk beleefd”?
Mogen we straks nog individueel een poëziebundel “consumeren”?
Wellicht zijn de gedichten van Tom Lanoye, Ramsey Nasr, Bart Moeyaert, Joke van Leeuwen,
Peter Holvoet-Hanssen en nu Bernard Dewulf, niet Vlaams genoeg.
Misschien zien we binnenkort de
schrijfsels van Cyriel Verschaeve opduiken als bruin alternatief.
Antwerpen was de eerste stad in het Nederlandstalig landsgedeelte die een stadsdichter aanstelde. Intussen werd dit voorbeeld door vele steden en dorpen gevolgd. Het stads- of dorpsdichterschap brengt poëzie dichter bij de mensen en dat moet zo blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten