SP.a-Rood aaseters?

In zijn reeks over de politieke partijen in Vlaanderen, “ De patstelling der partijen”, schreef de Morgen-journalist Walter Pauli een stuk over de SP.a.

Uiteraard komen de pijnpunten zoals de voorzittersverkiezing, de defenestratie van Frank VDB en de uitgelekte mail uitvoerig aan bod. Dat hoort ook zo in een grondige analyse.

Als het echter gaat over de oppositie tegen Caroline G komt de ware aard van het beestje blijkbaar boven.  Pauli stelt dat het opduiken van SP.a-Rood een constante is geworden. Daarna noemt hij de leden van SP.a-Rood aaseters; bij problemen zijn ze daar. Deze uithaal verschilt helemaal niet van de benaming mestkevers die het Vlaams Belang enkele jaren geleden van Karel De Gucht  opgeplakt kreeg.

Pauli gaat op zijn elan verder door van een vals verwijt te spreken als het gaat over de afwezigheid van Caroline G aan de poorten van Opel Antwerpen. Dan maar snel Herwig Jorissen erbij gehaald om te stellen dat het op zijn vraag is dat de SP.a-politici low profile blijven tijdens manifestaties ten voordele van Opel.  Jorissen spreekt van een vals verwijt. Ik zou eerder spreken van gebrekkige communicatie, maar dat zal wel aan mij liggen.

Nu, Jorissen kan wat de vervlaamsing en de verrechtsing van zijn metaalbond gerust handjes schudden met de vervlaamsing en verrechtsing van de SP.a door Frank VDB.

Onder impuls van Jorissen is de metaalbond in 2006 geregionaliseerd. Zijn Vlaams-nationalistisch verleden lag de Waalse kameraden zwaar op de maag.

Frank VDB heeft weliswaar geen bruin verleden, maar hij belichaamt wel een soort van light-versie van het Vlaams nationalisme: alles wat we in Vlaanderen zelf doen doen we beter. Dit in navolging van CD&V en uiteraard N-VA.

Over de Vlaams-rechtse koers van VDB wordt door Pauli enkel op een anekdotische manier geschreven terwijl de SP.a-Rood een sneer krijgt: aaseters dus.

Dat de SP.a al lang niet meer socialistisch is, is een understatement. SP.a-Rood wil terug naar de basis van het socialisme, zij hechten nog steeds belang aan het Charter van Quaregnon dat bij de opsplitsing van de BSP in 1979 in de vuilbak belandde.

De Morgen was ook ooit een linkse krant, nu beperkt deze gazet zich tot de verheerlijking van paars, de liberalen en de non-socialisten van SP.a.

Als Pauli het nog eens over aaseters wil hebben, kan hij misschien eens een stuk schrijven over journalisten, want bij problemen zijn die aaseters daar.

21 oktober 2009